Deklaracja Dublińska
W październiku 2022 roku podczas Międzynarodowego Szczytu na temat Społecznej Roli Mięsa, który odbył się w Dublinie, zainicjowano Dublińską Deklarację Środowiska Naukowego na temat Społecznej Roli Zwierząt Gospodarskich. Od tego czasu deklarację podpisało ponad 1200 naukowców z całego świata, z których każdy został zweryfikowany pod kątem posiadania odpowiednich kwalifikacji naukowych. Deklaracja rozpoczyna się słowami:
„Systemy hodowli zwierząt muszą się rozwijać w oparciu o najwyższe standardy naukowe. Są one zbyt cenne dla społeczeństwa, by stać się ofiarą uproszczeń, redukcjonizmu czy fanatyzmu. Systemy te muszą pozostać osadzone w społeczeństwie i cieszyć się jego powszechną akceptacją. W tym celu naukowcy proszeni są o dostarczanie wiarygodnych dowodów na temat wartości odżywczych i zdrowotnych, zrównoważonego rozwoju środowiskowego, wartości społeczno-kulturowych i ekonomicznych, a także rozwiązań poprawiających sytuację sektora produkcji zwierzęcej. Niniejsza deklaracja ma na celu oddanie głosu wielu naukowcom z całego świata, którzy pilnie, uczciwie i skutecznie pracują w różnych dziedzinach, aby osiągnąć zrównoważone spojrzenie na przyszłość zwierzęcej produkcji rolniczej”.
Dziś, dwa lata później, słowa te nie tracą na aktualności. Potrzeby wyrażone w deklaracji stały się pilne, co doprowadziło do podpisania w Denver Apelu o podjęcie działań.
Apel o politykę skoncentrowaną na odżywianiu
Powszechne dyskredytowanie mięsa, nabiału i jaj musi zostać powstrzymane, aby można było powrócić do wytycznych żywieniowych w pełni opartych na dowodach naukowych i argumentach ekonomicznych oraz kulturowych, które z szacunkiem odnoszą się zarówno do konsumentów, jak i producentów żywności, która odżywia zamiast szkodzić.
Zauważamy trend w polityce, który opiera się na protekcjonalnym podejściu mającym na celu ograniczenie wyborów żywieniowych poprzez naciski, manipulacje i opodatkowanie konsumentów, co odciąga ich od spożywania sprawdzonych, bogatych w składniki odżywcze produktów pochodzenia zwierzęcego, i wykracza daleko poza uzasadnione interwencje dietetyczne. Niepokojące jest to, że proponowane "zamienniki" są często niewystarczające i nieporównywalne pod względem wartości odżywczej, pozbawione smaku i tekstury, jakich ludzie oczekują. Co więcej, są one często ultra-przetworzone (np. sztuczne „mięso” i „nabiał”), nieodpowiednio osadzone kulturowo (np. owady w regionach, gdzie spożywanie ich budzi opór) lub niemożliwe do skalowania (np. mięso hodowane w laboratorium).
Znaczna część światowej populacji, zarówno w krajach bogatych, jak i biednych, cierpi na niedożywienie. Skala niedoborów składników odżywczych, chorób kardiometabolicznych, autoimmunologicznych i psychicznych rośnie w alarmującym tempie. Te poważne wyzwania zdrowia publicznego pozostają w dużej mierze nierozwiązane, podczas gdy dostępność pożywnych produktów, które mogłyby znacząco poprawić tę sytuację, spada. Niektóre z obecnych globalnych priorytetów politycznych pogarszają sytuację, czego przykładem jest celowe niszczenie globalnych struktur handlowych. Decydenci muszą priorytetowo traktować dobrostan ludzi, w przeciwnym razie ryzykują utratę autorytetu w podejmowaniu decyzji politycznych.
Apel o uznanie złożoności systemów hodowli zwierząt i ekologii
Wzywamy decydentów politycznych do odrzucenia zbyt ogólnego przedstawiania systemów hodowli zwierząt jako z natury szkodliwych dla planety. Takie oceny muszą być zgodne z holistycznym podejściem do zrównoważonego rozwoju w wymiarze etycznym, ekonomicznym, społecznym i środowiskowym.
Naturalne zasoby planety są obecnie wykorzystywane do granic możliwości, a nawet bardziej. Aby je chronić i bardziej dbać o dobrostan zwierząt, menedżerowie systemów produkcji zwierzęcej mogą, powinni i będą działać na podstawie pogłębianych opinii naukowych. Niemniej jednak przesadna ocena wpływu hodowli zwierząt na środowisko lub redukcjonistyczne podejście oparte na pojedynczych elementach i wskaźnikach nie są wcale pomocne. Tylko dzięki szerokim ocenom opartym na dowodach można mówić o złożonym oddziaływaniu określonego sposobu zarządzania produkcją zwierzęcą na społeczeństwo i naturę, w tym dostępność składników odżywczych, różnorodność biologiczną, hydrologię, żyzność gleb i inne usługi ekosystemowe.
Zbyt uproszczone i ujednolicone założenia czy nieodpowiednie lub nieużyteczne dane nie mogą być traktowane jako wytyczne do ustanawiania polityk. Często wypowiadana teza, że cały sektor rolniczy można łatwo przekształcić w neutralny klimatycznie poprzez drastyczne ograniczenie lub eliminację hodowli zwierząt, jest nie tylko niebezpiecznie błędna, ale także niezgodna z oczekiwaniami większości społeczeństwa. Sposoby regulacji i mechanizmy finansowe zmierzające do drastycznego ograniczenia produkcji zwierzęcej są zwykle ukrywane przed opinią publiczną, między innymi dlatego, że mogłyby wywołać wrogie reakcje społeczności już borykających się z problemem destabilizacji systemów zaopatrzenia w żywność.
Apel o wysokie standardy dowodowe i szacunek dla nauki
Zachęcamy decydentów politycznych do uważnego słuchania tych komisji naukowych i paneli ekspertów, które przedstawiają całość dostępnych dowodów, określając, co jest znane, a co nie; oraz gdzie rolą naukowców jest wzajemne kwestionowanie swoich wniosków za pomocą metod naukowych, wyrażane z należytym szacunkiem i otwartością.
Decydenci, którzy biorą odpowiedzialność za swoje decyzje podejmowane na podstawie rygorystycznego i uczciwego dyskursu naukowego, dzięki obiektywizmowi zdobędą zaufanie swoich wyborców. Uwzględnienie i włączenie szerszej perspektywy w spektrum naukowym i społecznym sprawia, że polityka staje się solidnym i skutecznym narzędziem generowania korzyści dla ludzi, zwierząt i środowiska.
Deklaracja Dublińska z 2022 roku dodała odwagi naukowcom, aby informować decydentów politycznych i opinię publiczną o znaczeniu opierania polityki żywieniowej na rzetelnych dowodach naukowych. Naukowcy robią to sumiennie, często ponosząc przy tym osobiste koszty, stając się celem kampanii aktywistów skutkujących nieuzasadnionymi oskarżeniami o „stronniczość przemysłową”, a także innych prób dyskredytowania niewygodnych głosów naukowych.
Pomimo różnych perspektyw sygnatariuszy Deklaracji co do najlepszych sposobów wdrożenia ustaleń naukowych lub tego, jak powinny wyglądać przyszłe systemy hodowli, istnieje stanowcza zgoda środowiska co do konieczności utrzymania rygorystycznych standardów dowodowych i etycznych oraz świadomej debaty publicznej.
Wezwanie do działania
„Systemy hodowli zwierząt muszą rozwijać się w oparciu o najwyższe standardy naukowe. Są one zbyt cenne dla społeczeństwa, by stać się ofiarą uproszczeń, redukcjonizmu czy fanatyzmu.” To pierwsze zdanie Deklaracji Dublińskiej skłoniło naukowców do wydania niniejszego Apelu o Działanie podczas Drugiego Międzynarodowego Szczytu na temat Roli Mięsa i Hodowli Zwierząt w Społeczeństwie, który odbył się w Denver w październiku 2024 roku. Podczas Szczytu dokonano przeglądu i aktualizacji najnowszych dowodów naukowych w tej dziedzinie.
Wzywa się decydentów politycznych na całym świecie do zaangażowania się w pluralistyczne i rygorystyczne podejmowanie decyzji opartych na dowodach naukowych. Sprostanie ogromnemu wyzwaniu, jakim jest wyżywienie populacji świata przy jednoczesnym minimalizowaniu szkód dla środowiska, można osiągnąć jedynie poprzez przejrzyste stosowanie metod naukowych, unikanie pychy, zarozumiałości i dogmatyzmu.
DENVER, 31 PAŹDZIERNIKA 2024
Prof Dr Wilhelm Windisch, Prof Dr Robyn Warner, Prof Dr Alison Van Eenennaam, Prof Dr John Thompson, Prof Dr Alice Stanton, Prof Dr John Scanga, Prof Dr Jason Rowntree, Dr Andrea Rosati, Prof Dr Jane Quinn, Prof Dr Giuseppe Pulina, Dr Rod Polkinghorne, Prof Dr Sara Place, Prof Dr David Pethick, Prof Dr Mahesh Nair, Dr Fabio Montossi, Prof Dr Frank Mitloehner, Prof Dr Andy Milkowski, Prof Dr Heinz Meissner, Dr Pablo Manzano, Prof Dr Neil Mann, Prof Dr Carol Lorenzen, Prof Dr ir Frédéric Leroy, Prof Dr Michael Lee, Prof Dr Steven Lonergan, Prof Dr Ian Lean, Prof Dr Kim Stackhouse-Lawson, Prof Dr Alexa Lamm, Dr Mohammad Koohmaraie, Collette Kaster, Prof Dr Anders Karlsson, Dr Jean-François Hocquette, Prof Dr Craig Gundersen, Prof Dr John Gilliland, Dr Mohammed Gagaoua, Prof Dr Mario Estévez García, Prof Dr Bjørg Egelandsdal, Prof Dr Peer Ederer, Prof Dr Frank Dunshea, Prof Dr Robert Delmore, Prof Dr ir Stefaan De Smet, Dr Mariana De Aragão Pereira, Prof Dr Antonella Dalle Zotte, Prof Dr H. Russell Cross, Dr Paolo Colombani, Prof Dr Keith Belk